مولف: محمود نامنی
ناشر:ذهن آویز
در مقدمه این کتاب آمده است: «کتاب حاضر صرفا نقل قولی است از زرتشت تا پیامبر، از سقراط تا آندره ژید، از شریعتی تا آنتونی رابینز به همت انتشارات ثامن به سرپرستی محمود نامنی و سعی شده تا درباره تمامیت زندگی، از تولد تا مرگ سخنی گفته شود». این کتاب در حوزه روانشناسی عمومی قرار می گیرد و نویسنده با روایت داستان ، حکایت و نقل قول هایی به همراه تحلیل آنها، تلاش کرده تا راه خودشناسی را که مسیر راحتی هم نیست، برای کسانی که قصد طی کردن آن را دارند، هموار کند. همان طور که اشاره شد برای نگارش این اثر از منابع ایرانی و خارجی زیادی استفاده شده و همین جامعیت کتاب، مخاطب را از خواندن برخی آثار مشابه در این زمینه بی نیاز می کند. کتاب در چهار فصل تألیف شده که در ادامه به شرح هر کدام از فصل ها می پردازیم.
فصل اول با عنوان «چگونه باید آموخت» شامل بخش ها و موضوعاتی از قبیل «مادر نیمه گمشده»، «خودآگاهی چیست؟» «زندگی چیست؟»، «مدیریت احساس چیست؟»، «چگونه دوست انتخاب کنیم؟»، «لبخنددرمانی، غم درمانی» و… است. در پایان هرکدام از این بخش ها، خلاصه ای از بحث نیز آورده شده که در واقع تحلیلی است بر آنچه در قالب نقل قول ها و حکایت ها آماده است.
فصل دوم شامل عبارات تأکیدی است که به گفته نویسنده از میان بیش از صد کتاب روان شناسی با دقت و وسواس خاصی انتخاب شده اند.
فصل سوم که «پرسش های بی پاسخ» نام دارد شامل سوالاتی است که نویسنده در مورد آنها این گونه توضیح می دهد: «این پرسش ها به منظور شناخت و تحلیل درون و گشودن گره های کور روح و روان و هزارتوی افکار و خصایص شما انتخاب شده اند.»
فصل چهارم را آزمون های خودشناسی تشکیل می دهند که تحلیل پاسخ ها را در انتهای هر بخش می توان مشاهده کرد.
